Grappenmaker

Jaja, die Bernhard was me d'r eentje... Gisteren schreef ik nog over Jorge Zorreguieta als de tweede demon die Zijne Koninklijke Overbodigheid na zijn troonsbestijging met zich mee zal moeten zeulen, onder verwijzing naar die eerste: Opa Bernhard, de prins-charlatan, de corrupte rondneuker, de oplichter, de landverrader, de man die volgens Churchill als enige 'écht van de oorlog had genoten'. Ofschoon het geen nieuws is dat Bernhard 200 krijgsgevangen genomen Nederlandse SS-soldaten zonder enige vorm van proces had willen laten executeren en het evenmin een sluitend bewijs vormt, maken deze opgedoken dagboekaantekeningen het nog aannemelijker.



EenVandaag, 14 november 2012 'Prins Bernhard wilde massa-executie'


Bernhard, zelf gewezen lid van de NSDAP ('Nee, het was een naamgenoot op die lidmaatschapskaart; oh ja toch wel, maar mijn broer had mij ingeschreven') en tevens van de Sturmabteilung en de Reiter SS, wees deze bewering vanzelfsprekend van de hand. Hoe hij dat deed? Welnu, het was maar een grap, aldus de prins. We mogen van geluk spreken, meent historicus Gerard Aalders, dat deze executies niet daadwerkelijk zijn uitgevoerd. Tja. Niettemin is deze koninklijke retoriek buitengewoon interessant om andere gebeurtenissen naar believen anders te duiden.

---

Op dezelfde wijze had Bernhard namelijk ook bij wijze van grapje een miljoen dollar gevraagd van Lockheed voor zijn bemiddelingen, ware het niet dat de Amerikaanse vliegtuigfabrikant dat totáál verkeerd begreep en ook écht aan hem had uitbetaald. En zijn opdracht om de na WOII achtergelaten oorlogsbuit bij hem persoonlijk in te komen leveren zodat hij die kon doorverkopen was al helemaal om je te bescheuren, want de prins bedoelde dat namelijk echt niet serieus. Ja, toen die domoren dat vervolgens dan ook werkelijk deden kon de prins dat toch niet helpen? Gelukkig voor de prins worden niet al zijn grappen verkeerd begrepen, zoals toen hij bijvoorbeeld wapens verhandelde in Indonesië en betrokken was bij een staatsgreep om daar onderkoning te worden. Maar wat hébben ze toen met z'n allen gelachen,— vooral om die blöde Nederlandse ministers die immers tóch verantwoordelijk waren — want daar gaat het tenslotte toch allemaal om, nietwaar?

Maar de prins betreurde het eigenlijk wel dat zijn grapjes vaker niet dan wel werden begrepen, zoals bijvoorbeeld zijn eis van een miljoen gulden uit de Duitse herstelbetalingen aan Nederland na de oorlog. Geintje,— gewoon een lolletje! Kijk, dat die suffe regering dat miljoentje dan ook daadwerkelijk uitbetaalde, en in een angstvallig geheimgehouden rapport schreef deze kwestie dermate gênant te vinden dat die daarom vooral onder de hoed gehouden moest worden, toont alleen maar aan dat die verantwoordelijke minister geen enkel gevoel voor humor had. En al die buitenechtelijke kinderen zijn ook alleen maar een grapje, want vrouwen waren gewoon van die leuke dingen om je onschendbare lul in te duwen. Voor de prins was de hele wereld eigenlijk één grote — maar helaas voor hem — meestal verkeerd begrepen grap.

Maar weet je wat nog de aller- állergrootste grap is? Dat Bernhard hier allemaal nog mee wegkwam ook; sterker nog: hij ontving de hoogste militaire onderscheiding terwijl die blöde Holländer er zelfs nog met vlaggetjes bij stonden te zwaaien! En wat denkt u, zou de RVD commentaar op deze reportage geven? — Grapje! Jaja, die Bernhard was me d'r eentje...



¶