Van enige afstand beschouwd begint onze operettemonarchie zo langzamerhand groteske en tragische trekjes te vertonen, zoals de aftakeling van het menselijk lichaam langzaam maar onverbiddelijk doorzet bij het ouder worden. De huid blijkt ineens niet zo soepel meer, hier en daar verschijnen al wat pigmentvlekjes op de handen, terwijl sommige gewrichten akelig beginnen te kraken. Het lichaam wil niet meer, want het doet er niet meer toe. Of omgekeerd — en dat is misschien nog wel tragischer — omdat het er niet meer toe doet, wil het niet meer.
Zo kijkt het oude en versleten allegorische lichaam van de monarchie thans zelfs reikhalzend uit naar de dag dat het gehoor begint te haperen, zodat het niet meer hoeft te horen hoe het stilletjes uitgelachend wordt door wat er wél toe doet.
Straks staat Willem de Overbodige daar dan in de Nieuwe Kerk, een beetje sneu, in een aangevreten mantel waar de republikeinse hermelijnvlooien vanaf springen. Geen snoeiharde politieke argumenten en geen emotioneel debat over wat een archaïsch koningschap eigenlijk nog betekent in een moderne parlementaire democratie. Maar in plaats daarvan wordt de nieuwe koning genegeerd door parlementariërs die hun eigen vakantie belangrijker vinden dan het bijwonen van de inhuldiging,— en geef ze eens ongelijk. Nu de monarchie in Nederland in haar laatste levensfase is gekomen, is de zinledigheid te zweren de onschendbaarheid en de rechten van de koning te zullen handhaven inmiddels even plat en vierkant als te applaudiseren wanneer diezelfde koning met een toiletpot smijt.
Het is zelfs niet ondenkbaar dat een reisorganisatie het trouw moeten zweren — trouwens, het hóeft helemaal niet — aan de koning niet eens als legitieme reden accepteert om een geboekte vakantie te kunnen annuleren. Daarentegen is het wel duidelijk dat er zeer principiële republikeinse motieven aan de absenties ten grondslag liggen, maar misschien is deze manier nog niet eens zo'n slechte aanpak. Men acht gewoonweg het sop de kool niet waard: 'Laat die knul toch lekker zijn gang gaan in z'n hermelijnen mantel met dat malle kroontje op zijn hoofd, ik hoor het allemaal wel als ik terug ben van vakantie'.
Laten bungelen komt immers veel harder aan dan ter discussie stellen, luidruchtig protesteren en onderuit schoppen. Want wat zou koning Willem-Alexander erger vinden om te horen: 'Sire, dit parlementslid zal uw inhuldiging niet bijwonen omdat hij principiële bezwaren heeft tegen de monarchie', of 'Sire, dit parlementslid zal uw inhuldiging niet bijwonen omdat hij liever een dagje met zijn kinderen naar de Efteling gaat'? Wellicht is het inderdaad een veel beter idee om in plaats van hardop een militant 'Jij mag er niet zijn' uit te spreken, de koning gewoon links te laten liggen en schouderophalend te negeren om daarmee een duidelijker en veel doeltreffender 'Jij doet er niet toe' uit te drukken.
De parlementariërs die op de dag van de inhuldiging ook liever wat willen klussen in huis maar toevallig geen vakantie hebben geboekt, kunnen het beste gewoon een snipperdag opnemen.
Of nee: een baaldag.
¶
Zo kijkt het oude en versleten allegorische lichaam van de monarchie thans zelfs reikhalzend uit naar de dag dat het gehoor begint te haperen, zodat het niet meer hoeft te horen hoe het stilletjes uitgelachend wordt door wat er wél toe doet.
Straks staat Willem de Overbodige daar dan in de Nieuwe Kerk, een beetje sneu, in een aangevreten mantel waar de republikeinse hermelijnvlooien vanaf springen. Geen snoeiharde politieke argumenten en geen emotioneel debat over wat een archaïsch koningschap eigenlijk nog betekent in een moderne parlementaire democratie. Maar in plaats daarvan wordt de nieuwe koning genegeerd door parlementariërs die hun eigen vakantie belangrijker vinden dan het bijwonen van de inhuldiging,— en geef ze eens ongelijk. Nu de monarchie in Nederland in haar laatste levensfase is gekomen, is de zinledigheid te zweren de onschendbaarheid en de rechten van de koning te zullen handhaven inmiddels even plat en vierkant als te applaudiseren wanneer diezelfde koning met een toiletpot smijt.
Het is zelfs niet ondenkbaar dat een reisorganisatie het trouw moeten zweren — trouwens, het hóeft helemaal niet — aan de koning niet eens als legitieme reden accepteert om een geboekte vakantie te kunnen annuleren. Daarentegen is het wel duidelijk dat er zeer principiële republikeinse motieven aan de absenties ten grondslag liggen, maar misschien is deze manier nog niet eens zo'n slechte aanpak. Men acht gewoonweg het sop de kool niet waard: 'Laat die knul toch lekker zijn gang gaan in z'n hermelijnen mantel met dat malle kroontje op zijn hoofd, ik hoor het allemaal wel als ik terug ben van vakantie'.
Laten bungelen komt immers veel harder aan dan ter discussie stellen, luidruchtig protesteren en onderuit schoppen. Want wat zou koning Willem-Alexander erger vinden om te horen: 'Sire, dit parlementslid zal uw inhuldiging niet bijwonen omdat hij principiële bezwaren heeft tegen de monarchie', of 'Sire, dit parlementslid zal uw inhuldiging niet bijwonen omdat hij liever een dagje met zijn kinderen naar de Efteling gaat'? Wellicht is het inderdaad een veel beter idee om in plaats van hardop een militant 'Jij mag er niet zijn' uit te spreken, de koning gewoon links te laten liggen en schouderophalend te negeren om daarmee een duidelijker en veel doeltreffender 'Jij doet er niet toe' uit te drukken.
De parlementariërs die op de dag van de inhuldiging ook liever wat willen klussen in huis maar toevallig geen vakantie hebben geboekt, kunnen het beste gewoon een snipperdag opnemen.
Of nee: een baaldag.
5 opmerkingen:
Zo had ik het nog niet bekeken maar ik zie veel in wendela's argumentatie. Het hele gedoe zien als een zielige vertoning i.p.v. een schandalige, geldverslindende, dictatoriaal opgelegde, het openbare leven platleggende "feestdag", is beter voor de republikeinse gemoedsrust, in ieder geval voor de mijne. Dank Wendela.
Ik ben blij dat er nu eindelijk weer eens kamerleden zijn die voor hun mening uit durven te komen. Waar blijven de andere republikeinen in de TK?
Zo'n eed is ook bespottelijk. Kamerleden en minsters zouden een eed aan het volk af moeten leggen en niet aan een ongekozen staatshoofd.
Alleen al de tekst "Wij zweren dat wij uw onschendbaarheid en de rechten van uw koningschap zullen handhaven" daar krijg je toch braakneigingen van.
Onschendbaarheid handhaven? Afschaffen, vandaag nog.
Het verontrust mij dat men zich zo agressief opstelt tegenover de mensen persoonlijk met hun buitenlandse achtergrond.
Wat voor mij daardoor duidelijk wordt, is dat veel monarchisten ook rascisten.
Rascisten zijn. Mijn zin was niet af.
De racisten van de PVV zeggen dat ze de koningin buiten de regering willen plaatsen.http://www.pvv.nl/index.php/component/content/article/7-nieuws/719-wilders-wil-koningin-buiten-regering-plaatsen.html
Dat een koning af en toe een handtekening zet en ééns in je leven je stad misschien zou kunnen bezoeken laat mij echt koud!
Dat een democratisch land geregeerd wordt door "muppets" van de industrie vind ik veel gevaarlijker pas maar op: een moderne kopie van de "jaren 30" staat te trappelen voor de deur!
Een reactie posten